Τι είναι καλύτερο? Να δίνεις ή να παίρνεις?

"Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μία μηλιά… και αγαπούσε ένα αγοράκι. Και κάθε μέρα το αγοράκι πήγαινε και μάζευε τα φύλλα της και τα έπλεκε στεφάνι κι έπαιζε το βασιλιά του δάσους. Σκαρφάλωνε στον κορμό της κι έκανε κούνια στα κλαδιά της κι έτρωγε μήλα.
Παίζανε κρυφτό. Κι όταν το αγόρι κουραζόταν, αποκοιμιόταν στον ίσκιο της.
Και το αγόρι αγαπούσε τη μηλιά πάρα πολύ. Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.
Μα πέρασαν τα χρόνια. Και το αγόρι μεγάλωσε. Και πολλές φορές η μηλιά έμενε μοναχή.
Τότε μια μέρα το αγόρι πήγε στη μηλιά και η μηλιά είπε: «Έλα, Αγόρι, έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου, να φας μήλα και να ‘σαι ευτυχισμένο».
«Είμαι μεγάλος πια για να σκαρφαλώνω και να παίζω», είπε το αγόρι. «Θέλω να αγοράσω πράματα και να καλοπεράσω. Θέλω λεφτά. Μπορείς να μου δώσεις λεφτά;»
«Λυπάμαι», είπε η μηλιά, «μα δεν έχω λεφτά. Έχω μονάχα φύλλα και μήλα. Πάρε τα μήλα μου, Αγόρι, και πούλησέ τα στην πόλη. Έτσι θα ‘χεις λεφτά και θα ‘σαι ευτυχισμένο».
Και τότε το αγόρι σκαρφάλωσε στη μηλιά, μάζεψε τα μήλα της και τα πήρε μαζί του.
Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.
Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί… και η μηλιά ήταν λυπημένη. Ώσπου μια μέρα το αγόρι ξαναγύρισε κι η μηλιά τρεμούλιασε απ’ τη χαρά της κι είπε:
«Έλα, Αγόρι, να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου, να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου και να ‘σαι ευτυχισμένο». «Δεν έχω καιρό για να σκαρφαλώσω σε δέντρα», είπε το αγόρι. «Θέλω ένα σπίτι που να μου δίνει ζεστασιά». «Θέλω γυναίκα και παιδιά, και γι’ αυτό χρειάζομαι ένα σπίτι. Μπορείς να μου δώσεις ένα σπίτι;»
«Εγώ δεν έχω σπίτι», είπε η μηλιά. «Σπίτι μου είναι το δάσος, μα μπορείς να κόψεις τα κλαδιά μου και να χτίσεις ένα σπίτι. Τότε θα ‘σαι ευτυχισμένο»
Και το αγόρι… έκοψε τα κλαδιά της και τα πήρε μαζί του για να χτίσει το σπίτι του. Κη μηλιά ήταν ευτυχισμένη.
Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί. Κι όταν ξαναγύρισε, η μηλιά ήταν τόσο ευτυχισμένη που ούτε να μιλήσει καλά-καλά δεν μπορούσε.
«Έλα, Αγόρι», ψιθύρισε, «έλα να παίξεις».
«Είμαι πολύ γέρος και πολύ λυπημένος για να παίζω», είπε το αγόρι. «Θέλω μια βάρκα να με πάρει μακριά. Μπορείς να μου δώσεις μια βάρκα;»
«Κόψε τον κορμό μου και φτιάξε μία βάρκα» «Έτσι θα μπορέσεις να φύγεις μακριά… και να ‘σαι ευτυχισμένο».
Και το αγόρι έκοψε τον κορμό της…….
έφτιαξε μία βάρκα… κι έφυγε μακριά.
Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη… μα όχι πραγματικά...... "

Μήπως έχουμε υπερτιμήσει τον πλούτο?

Θα πρέπει να ξέρετε πως έχουν κι οι Κινέζοι το δικό τους Διογένη τον Κυνικό!
Ο Κινέζος, λοιπόν, Διογένης, είδε κάποτε έναν πάμπλουτο άνθρωπο που φορούσε μια χρυσοστόλιστη στολή.
«Σ’ ευχαριστώ πολύ!», του λέει.
«Γιατί μ’ ευχαριστείς;», τον ρωτάει ο πλούσιος.
«Για τα διαμάντια κι όλα τ’ άλλα που φοράς!»
«Ναι, αλλά δεν σου τα έδωσα, είναι ακόμα δικά μου»
«Γι’ αυτό ακριβώς σ’ ευχαριστώ», του λέει ο Κινέζος φιλόσοφος. «Διότι τα φοράς εσύ και τα βλέπω εγώ. Γιατί αυτά είναι μόνο να τα βλέπεις. Σ’ ευχαριστώ, λοιπόν, που κάνεις τον κόπο και τα φορτώνεσαι κι έχεις ταυτόχρονα την έγνοια να τα φυλάγεις και μάλιστα χωρίς να τα βλέπεις καν, έτσι που κρέμονται πάνω σου!»...
Ο αρχαίος βασιλιάς του Ισραήλ, ο σοφός Σολομών, είχε πει λίγο πριν πεθάνει:
«Αναλογίστηκα όλα όσα έκανα στη ζωή μου, με τόσο πολλούς κόπους και μόχθους, και να τι κατάλαβα: τα πάντα ήταν μάταια και πηγή θλίψεων, και σε τίποτα δεν με ωφέλησαν πραγματικά»...

Εσείς πιστεύετε στην τύχη?

Δεν υπάρχει τύχη!

Υπάρχει μόνο η στιγμή 

που το ταλέντο συναντά την ευκαιρία...

Πόσο «υλιστής» ήταν ο Μαρξ;

Ο «ιστορικός υλισμός» του Μαρξ δεν είχε καμία σχέση με όσα διαδίδουν κάποιοι αφελείς ή κακόπιστοι θρησκευόμενοι.
Ο Μαρξ δεν ήταν ούτε σαρκολάτρης ούτε «κολλημένος» στα υλικά αγαθά και στις υλικές απολαύσεις...
Ούτε ήταν φιλοσοφικός υλιστής, όπως οι ατομιστές της αρχαιότητας ή οι μηχανιστικοί υλιστές του 17ου και 18ου αιώνα.
Πίστευε πως οι υλικές συνθήκες διαβίωσης μιας κοινωνίας είναι αυτές που διαμορφώνουν τη σκέψη και τις αντιλήψεις των μελών της.
Οι υλικές αυτές συνθήκες είναι, κατά τη γνώμη του, αποφασιστικές για την περαιτέρω ιστορική εξέλιξη...

Λόγος υπέρ ... κοινωνικής δικαιοσύνης!

"Ο πλούτος θυμίζει την κοπριά στο χωράφι.
Όταν βρίσκεται σε μεγάλο σωρό
μυρίζει άσχημα.
Όταν μοιράζεται ομοιόμορφα
κάνει το χώμα γόνιμο!"